Spring til indhold

Indikativ

Fra Wiktionary

Tysk

Etymologi

Fra latin indicātīvus.[1]

Udtale

Substantiv

Indikativ hankøn

  1. (grammatik) indikativ

Bøjning

Ental Flertal
Nominativ der Indikativdie Indikative
Genitiv des Indikativsder Indikative
Dativ dem Indikativden Indikativen
Akkusativ den Indikativdie Indikative

Kilder

  1. Indikativ“ i Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache