Spring til indhold

Konjugation

Fra Wiktionary

Tysk

Etymologi

Fra latin coniugātio.[1]

Udtale

Substantiv

Konjugation hunkøn

  1. (grammatik) konjugation

Bøjning

Ental Flertal
Nominativ die Konjugationdie Konjugationen
Genitiv der Konjugationder Konjugationen
Dativ der Konjugationden Konjugationen
Akkusativ die Konjugationdie Konjugationen

Kilder

  1. Konjugation“ i Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache