Spring til indhold

Klang

Fra Wiktionary

Tysk

Etymologi

Fra oldhøjtysk klang.[1]

Udtale

Substantiv

Klang hankøn

  1. (musik) lyd

Bøjning

Ental Flertal
Nominativ der Klangdie Klänge
Genitiv des Klang(e)sder Klänge
Dativ dem Klang(e)den Klängen
Akkusativ den Klangdie Klänge

Kilder

  1. Klang“ i Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache