αετός
Fra Wiktionary
Spring til navigation
Spring til søgning
Græsk
Etymologi
Fra oldgræsk ἀετός
Substantiv
αετός hankøn
- ørn
Bøjning
Kasus |
Ental |
Flertal
|
Nominativ
|
ο αετός
|
οι αετοί
|
Genitiv
|
του αετού
|
των αετών
|
Akkusativ
|
το(ν) αετό
|
τους αετούς
|
Vokativ
|
αετέ
|
αετοί
|
Kilder
- „αετός“ i Dictionary of Standard Modern Greek