tijd

Fra Wiktionary

Nederlandsk

Udtale

Substantiv

tijd hankøn

  1. (uafbrudt enhed) tid
  2. (tidspunkt) tid
  3. (grammatik) tid

Bøjning

Best. Ental
de tijd
Ental diminutiv
tijdje
Flertal
tijden
Flertal diminutiv
tijdjes

Kilder

  • tijd“ i vanDale woordenboek