munkur

Fra Wiktionary

Færøsk

Substantiv

munkur m (flertal munkar)

  1. munk (person)
  2. munk (fugl)

Bøjning

Bøjning Ental Flertal
Ubestemt Bestemt Ubestemt Bestemt
Nominativ munkur munkurin munkar munkarnir
Akkusativ munk munkin munkar munkarnar
Dativ munki munkinum munkum munkunum
Genitiv munks munksins munka munkanna

Kilder


Islandsk

Substantiv

munkur m (flertal munkar)

  1. munk (person)