waaien

Fra Wiktionary

Nederlandsk

Udtale

Verbum

waaien

  1. (vejr) at blæse

Bøjning

Lang tillægsform waaiend
Førnutid hebben gewaaid
Bydemåde waai(t)
ik jij/je, u hij, zij/ze, het wij/we, jullie, zij/ze
Nutid waai waait waait waaien
Datid waaide, woei waaide, woei waaide, woei waaiden, woeien

Kilder

  • waaien“ i vanDale woordenboek